بیماری هاری در گربه معمولاً به فرم خشمگین بروز میکند
تاریخ انتشار: ۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۸۶۳۵۹
مسعود دهقانی گفت: بیماری هاری در یک گربه صاحبدار امسال شناسایی شد و این در حالی است که در پنج سال گذشته تنها یک مورد بیماری هاری گربه در سال ۹۹ شناسایی و تأیید شده بود.
او تصریح کرد: ورود بیماری هاری به جمعیت گربههای شهری و روستایی با توجه به اختصاصات بیماری در این حیوان از یکسو و ویژگیهای رفتاری و نژادی گربه و همچنین نوع نگرش مردم به این موجود زنده از سوی دیگر میتواند منجر به بروز بحران برای سلامت شهر یا روستا شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رئیس مرکز بهداشت شهرستان کاشان، تأکید کرد: بیماری هاری در گربه معمولاً به فرم خشمگین بروز میکند. گربه عادت به پریدن به ناحیه سر و صورت دارد و به واسطه نزدیک بودن این نواحی به مغز در مقایسه با سگ که معمولاً به دست و پا حمله میکنند، فرصت زمان کمتری برای انجام اقدامات بهداشتی در خصوص فرد مورد گزش وجود دارد.
دهقانی گفت: گربه علاوه بر گاز گرفتن، پنجههای بسیار قوی نیز دارد که زخمهای عمیق روی بدن انسان و یا سایر موجودات ایجاد میکند و از آنجا که گربه دست و پنجههایش را میلیسد، پنجهها نیز به بزاق حاوی ویروس هاری آلوده هستند پس امکان ایجاد بیماری هاری از حمله گربه در مقایسه با سگها بیشتر است.
او افزود: محیط داخل منزل یک محیط کاملاً امن برای سگهای ولگرد است و سگهای خانگی نیز توانایی خروج از خانه را ندارند، ولی برای گربه بههیچ وجه این محدودیتها وجود نداشته و بهراحتی و با استفاده از کوچکترین منفذ میتواند وارد منزل شخصی و حتی داخل ساختمان شود.
رئیس مرکز بهداشت شهرستان کاشان، تصریح کرد: ناتوانی برای نگهداشتن گربههای خانگی در داخل منزل و خروج آنها از منزل باعث افزایش خطر ابتلای آنها به هاری میشود.
او اظهار کرد: تمایل گربه به درگیری با گوشتخواران کوچک از تیره گربهسانان و سگسانان مثل روباه، شغال، خدنگ و راسو که در جوامع شهری و روستایی نیز حضور دارند خطر ابتلای گربه به هاری از طریق این حیوانات و بالعکس را افزایش داده و معضلات پیچیدهای را برای سلامت انسان و جامعه به دنبال خواهد داشت.
دهقانی گفت: سگهای ولگرد بنا بر علتهای مختلف از انسانها فاصله میگیرند، اما گربهها بهراحتی به انسانها نزدیک میشود و برخی عادتهای اشتباه مثل غذا دادن به گربههای ولگرد، باعث حذف فاصله بین انسان و حیوان شده و در صورت افزایش بروز موارد هاری در جمعیت گربهها، فاجعه بزرگی میتواند به وقوع بپیوندد.
رئیس مرکز بهداشت شهرستان کاشان، تأکید کرد: در صورتی که فردی دچار گزش از سوی حیوانات شد، به منظور انجام اقدامهای درمانی و پیشگیری از ابتلا به بیماری هاری به نزدیکترین مرکز جامع سلامت یا مراکز درمان پیشگیری هاری مراجعه کند.
او افزود: مراکز درمان پیشگیری هاری بهصورت شبانهروزی فعالیت میکنند و در صورت ابتلای انسان به این بیماری، هیچگونه درمانی نداشته و فرد محکوم به مرگ است؛ بنابراین تنها راه پیشگیری از مرگ ناشی از این بیماری، واکسیناسیون به موقع در صورت گزیدگی یا جراحت ناشی از آسیب حیوان به انسان است.
منبع:ایسنا باشگاه خبرنگاران جوان اصفهان اصفهان
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: هاری گربه اقدامات بهداشتی سگ های ولگرد بیماری هاری گربه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۸۶۳۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
انسان نخستین بار کی سرما خورد؟
ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروسهای متعددی که باعث سرماخوردگی میشوند، تنها تعداد کمی از آنها در بقایای بهجا مانده از انسانها کشف میشوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافتهای نرم مانند ریه وجود دارد و کمتر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسانهای خردمند دستکم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده باشند.
«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونتهای تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن مبتلا میشوند. راینوویروسها، کروناویروسها و ویروس سینسیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوستهیاختهای تنفسی) اغلب عوامل اصلیاند. البته این عوامل بیماریزا (پاتوژنها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهرهداران به انسان منتقل شدهاند.
جوئل ورتهایم، ویروسشناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایوساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروسهای جدید اجتنابناپذیر بوده است.
معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد میشود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروسها گاه برای جهش موفقیتآمیز و حتی انتشار بین انسانها مجموعهای از ژنهای مناسب دارند؛ مانند ویروسهایی که در همهگیری کوویدــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.
البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروسهای سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروسها میتوانند همزمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسانها منتقل شده باشند؛ زمانی که انسانها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماریزا بهراحتی میتوانستند بین آنها گسترش یابند و همزمان پرورش حیوانات حامل این ویروسها را نیز آغاز کردند.
اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیستشناس دانشگاه کالج لندن، میگوید انسانهای «شکارچیــگردآورنده» که کشاورزی نمیکردند یا دام پرورش نمیدادند هم میتوانستند از طریق شکار در معرض این ویروسهای حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیستشناس، ویروسهای سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمانهای مختلف پدیدار میشدند و از بین میرفتند.
او میگوید: «من فکر میکنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابلتوجه جذب عوامل بیماریزا در انسان منجر شد، پخش شدن آنها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروسهای سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمیترین انسان خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»
دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاریهای باستانشناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروسهای سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمیمانند. این ویروسها به طور معمول در بافتهای نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین میروند، اثر باقی میگذارند و در بافتهای مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمیشوند.
البته ژنومهای ویروسی در بقایای انسانهای باستانی یافت شدهاند اما فقط ویروسهای مبتنی بر دیانای بودهاند نه ویروسهای حاوی آرانآی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت انسان در فرانسه پیدا کردند. این آرانای با کروناویروسهای شناختهشده امروزی متفاوت است و نشان میدهد که این عوامل بیماریزای تاریخی احتمالا یا از بین رفتهاند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافتهاند.
بالوکس میگوید: «احتمالا در آینده از ویروسهایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسبتری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروسها در گذشتههای دور را برای دانشمندان آسانتر میکند.»